Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za dokonanie obliczenia i terminową wpłatę podatku i zgłoszenie jej do US
Jeśli nie chcesz sam dokonywać obliczenia, poboru i wpłaty do urzędu skarbowego zaliczek na podatek od przychodów pracowników, powinieneś wyznaczyć osobę, która będzie to robiła. Osobę tę (jej imię i nazwisko oraz adres) powinieneś zgłosić do Twojego urzędu skarbowego w terminie wyznaczonym do dokonania pierwszej wpłaty (tj. do 20. dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym dokonano wypłaty wynagrodzenia na rzecz pracownika). Niezgłoszenie takiej osoby jest wykroczeniem skarbowym i grozi karą grzywny. W razie zmiany osoby wyznaczonej – zmianę tę musisz zgłosić w terminie 14 dni od dnia, w którym wyznaczono tę osobę.
Prowadzenie indywidualnej (imiennej) karty przychodów pracowników
Jeśli prowadzisz działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i prowadzisz podatkową księgę przychodów i rozchodów, rozliczasz się z podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub w formie karty podatkowej masz obowiązek prowadzić indywidualne (imienne) karty przychodów pracowników, którym wypłacasz należności ze stosunku pracy.
Karta przychodów powinna zawierać co najmniej następujące dane:
1) imię i nazwisko pracownika oraz jego numer NIP albo PESEL,
2) miesiąc, w którym nastąpiła wypłata (przy ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych i karcie podatkowej rozporządzenie wykonawcze nie przewiduje tego elementu),
3) sumę osiągniętych w danym miesiącu przychodów brutto (w gotówce i w naturze),
4) koszty uzyskania przychodu,
5) potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe i chorobowe),
6) podstawę obliczenia zaliczki na podatek dochodowy w danym miesiącu,
7) dochód narastająco od początku roku,
8) kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy, obliczonej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
9) składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne,
10) kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy,
11) datę przekazania zaliczki na rachunek urzędu skarbowego.
Imienna karta przychodów pracownika umożliwi m.in. prawidłowe wywiązanie się przez Ciebie z obowiązków płatnika podatku dochodowego (ustalenie przekazywanej do urzędu skarbowego miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy pracownika, sporządzenie informacji PIT-11). W karcie przychodów należy wykazywać wynagrodzenia i inne przychody ze stosunku pracy, które zostały wypłacone pracownikowi w danym miesiącu.
Karty przychodów pracowników za dany miesiąc należy wypełnić najpóźniej w terminie przewidzianym do przekazania przez Ciebie (jako płatnika) zaliczki na podatek od dochodów pracowników na rachunek urzędu skarbowego, czyli do dnia 20 następnego miesiąca po miesiącu w którym dokonano wypłatę.
Kartę przychodów możesz również prowadzić w formie elektronicznej – w takim przypadku na koniec każdego miesiąca (nie później jednak niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni) musisz sporządzić wydruk zapisów dokonanych za dany miesiąc.
Jeśli opłacasz podatek dochodowy w formie karty podatkowej (za wyjątkiem jeśli Twoja działalność polega na prowadzeniu parkingu) i zatrudniasz pracowników – masz również obowiązek prowadzić książkę ewidencji zatrudnienia. Powinna ona być zbroszurowana, wszystkie jej strony ponumerowane i zawierać następujące dane:
1) numer wpisu,
2) imię i nazwisko osoby zatrudnionej,
3) numer PESEL osoby zatrudnionej,
4) NIP osoby zatrudnionej (jeśli posiada nr NIP),
5) datę rozpoczęcia i zakończenia przez tę osobę zatrudnienia,
6) adnotacje o przerwach w zatrudnieniu.
Zapis dotyczący zatrudnienia danej osoby powinien być dokonany nie później niż przed rozpoczęciem zatrudnienia przez tę osobę.
Ustalenie przychodów ze stosunku pracy
Aby prawidłowo wyliczyć wysokość podatku (zaliczki), przede wszystkim trzeba ustalić kwotę przychodu pracownika, uzyskiwane w danym miesiącu.
Przychody ze stosunku pracy to wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz nieodpłatne świadczenia w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. W szczególności są to:
- wynagrodzenia zasadnicze,
- wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
- różnego rodzaju dodatki, nagrody,
- ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona
- świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika
- wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Zauważ, że każde przysporzenie majątkowe, w tym również nieodpłatne świadczenie rzeczowe uzyskane przez pracownika z związku z zawartą umową o pracę stanowi przychód ze stosunku pracy. Przy ustalaniu przychodu nie ma znaczenia, czy źródłem sfinansowania świadczenia są np. środki obrotowe pracodawcy, czy też środki Zakładowego Funduszy Świadczeń Pracowniczych W konsekwencji do przychodów ze stosunku pracy m.in. należą również takie świadczenia otrzymane od pracodawcy, jak: deputaty, wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, nieodpłatne korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych, odprawa emerytalna, świadczenia urlopowe, itp.
Jak ustalać wartość świadczeń
Co do zasady, wartość pieniężną świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych. Od powyższej reguły istnieją jednak wyjątki, o których warto pamiętać. I tak, w przypadku najczęściej spotykanego nieodpłatnego używania przez pracownika dla celów prywatnych samochodu służbowego ustalono w przepisach, że wartość takiego świadczenia wynosi 250 zł/miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 i 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością ponoszoną przez pracownika. Pojęcie nieodpłatnych świadczeń nie zostało jednak sprecyzowane w przepisach podatkowych. W tym zakresie warto posiłkować się orzecznictwem sądów administracyjnych oraz Trybunału Konstytucyjnego. Na uwagę zasługuje w szczególności wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13. Jeżeli wystąpią wątpliwości, można odwołać się do wydanych interpretacji.
Przychód ze stosunku pracy powstaje w tym miesiącu, w którym wynagrodzenie zostaje faktycznie wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika, czyli w przypadku, gdy dokonujesz przelewu wynagrodzenia na rachunek bankowy pracownika – to przychód powstaje w dniu dokonania przelewu.
Przykład: Jan Kowalski pracownik firmy XYZ otrzymał w styczniu 2017 r. wynagrodzenie w kwocie 8000 zł oraz premie pieniężną w wysokości 800 zł. Jednocześnie pracodawca udostępnił jemu do celów prywatnych samochód służbowy o poj. 1400 cm3 oraz przekazał kartę wstępu do obiektów sportowych zakupioną przez pracodawcę za kwotę 200 zł netto. Jan Kowalski zgodnie z regulaminem pracodawcy dotyczącym korzystania z kart wstępu do obiektów sportowych zapłacił pracodawcy za prawo korzystania z tej karty 50 zł.
Jan Kowalski w styczniu 2017 r. osiągnął przychody w łącznej wysokości 9200 zł, z czego:
- przychody pieniężne ze stosunku pracy (wynagrodzenie + premia) – 8.800 zł,
- świadczenie z tytułu użytkowania samochodu służbowego dla celów prywatnych o wartości określonej w przepisach – 250 zł,
- świadczenie w postaci karty (częściowo odpłatne) – 150 zł (różnica pomiędzy ceną zakupu karty przez pracodawcę a odpłatnością ponoszoną przez pracownika).